دیگری شدن غرب در سینمای فارسی
پرویز جاهد
سینما به‌عنوان پدیده‌ای مدرن، وارد جامعه بسته و سنتی ایران که به‌شدت پایبند ارزش‌های اخلاقی و مذهبی ضد مدرن بود، شد و رشد کرد. سینما در ذات خود پدیده‌ای ویران‌گربه‌شمار می‌رفت که همه ارزش‌های اخلاقی و فکری مقدس و خدشه‌ناپذیر جهان کهنه را هدف قرار داده بود.
برای خواندن ادامه مطلب کلیک کنید
سینمای ضد استعماری ایران پس از انقلاب
مهدی عبدالله زاده
«آمریکا ازانگلیس بدتر؛ انگلیس از آمریکا بدتر؛ شوری ازهمه بدتر؛ همه از هم بدتر؛ همه از هم پلیدتر. اما امروز سر و کار ما با این خبیث‌ها نیست؛ با آمریکاست. رییس جمهورآمریکا بداند این معنا را که منفورترین افراد دنیاست پیش ملت ما... تمام گرفتاری ما از این آمریکاست.» (آیت الله خمینی)
پس از انقلاب 57، سینمای ایران از نظر محتوا دگرگونی اساسی پیدا کرد. نوع رایج «فیلم‌فارسی» مطرود، ناپسندیده و«طاغوتی» تشخیص داده شد. نیروهای انقلابی مستقر در وزارت فرهنگ وهنر پیشین به‌عنوان متولیان تازه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، کنترل و نظارت کامل دولتی برپهنه سینما را بنیاد گذاردند تا به جای فیلم‌های به گفته آنها «سخیف و ضد انقلابی»، فیلم‌هایی برابر با آرمان‌های انقلاب ساخته شود.
با به خدمت گرفتن سینما به‌عنوان یک ابزار دولتی برای تبلیغات انقلابی و اسلامی، محتوای فیلم‌های تصویب شده برای ساخت نیز برمبنای نیازهای دولتی و انقلابی تعیین شد. براین اساس، مضامینی چون مبارزه با نظام فاسد سلطنتی، فعالیت‌های انقلابی در آخرین ماه‌های سطلنت محمدرضا‌شاه، ظلم فئودال‌های حامی سلطنت علیه دهقانان، استبداد سطلنتی و حضور ظالمانه آمریکا، استعمارگران روس و انگلیس در تاریخ معاصر ایران، به رایج‌ترین گرایش‌ها در دهه نخست انقلاب بدل شدند.
برای خواندن ادامه مطلب کلیک کنید
نگاهى به روند شكل‌گيرى ريشه‌هاى نگاه ضدغرب در جمهورى اسلامى
رضا صديق
«درفیلم‌سازی درکارها مراقب باشید مغلوب قالب کردن جو سینمای غرب نشوید. حتماً زن باید به این شکل باشد؟ نه! چند سال پیش هم گفتم شماها دیالوگ‌هاى فیلم‌ها را چه اصراری داريد که عین عبارات فرنگی بیاورید؟ به‌جای "هی" بگویید "آهای". هی حسن، هی جو! بگو: آهای حسن!» اين‌ها سخنان سيدعلى خامنه‌اى درجمع برگزاركنندگان جشنواره «عمار» بود.سخنانى كه به فيلم «آرگو» هم رسيد تا از آن سو ميشل اوباما، همسر رييس جمهوری آمريكا جايزه اسكارش را داده باشد و از اين سو، سيدعلى خامنه‌اى، رهبر جمهورى اسلامى دشنام خود را بگويد. در اين سطح از مقامات مملكتى، صحبت از سينما تنها به سياست باز مى‌گردد و بس. سياستى كه كشمكش‌هايش از سال‌ها پيش شروع شده و امروز به شکل كاريكاتورى زشت، بدقواره و اطوارى سودطلبانه از دوسو ادامه دارد.
يكى از مسايل مورد مناقشه از سوى حاكمان و مديران جمهورى اسلامى، نقطه تلاقى ِغرب با فرهنگ و هنر بوده و هست. نقطه‌اى ريشه‌اى و بنيادين كه درسطحى‌ترين شكل ممكن و بدون ريشه‌سازى و عمق فكرى، به‌عنوان ابزار مميزى و ژستى انقلابى از نوع پنجاه و هفتى‌اش در سخنرانى‌ها و گفتههاى صاحبان قدرت در حاكميت ايران در جريان است.
برای خواندن ادامه مطلب کلیک کنید
غرب‌گرایی به روایت سریال کلاه پهلوی
مهدی عبدالله زاده
دردهه نخست پس از انقلاب 1357 و در درون سینمای شعارزده و متاثر از جهان‌بینی انقلاب اسلامی، فیلم‌های زیادی تولید شد که با نگاهی ضد استعماری، روایتی تحریف شده و جانب‌دارانه از تاریخ معاصر ایران و روابط خارجی کشور به تصویر می‌کشیدند. عمده این آثار، از جمله «در مسیر تند باد»، «ردپایی بر شن» و «کشتی آنجلیکا»، روایت‌گر مبارزه قهرمانان وطن‌پرست ایرانی در برابر استعمار انگلیس و یا روس بودند. این فیلم‌ها با چاشنی اکشن و حادثه پردازی، سینمای کم فروغ و جدا مانده از روند فیلم‌سازی پیش از انقلاب را جانی تازه می‌بخشیدند.
با گذشت بیش از یک و نیم دهه پس از انقلاب و هم‌زمان با افزایش کانال‌ها و ساعات پخش برنامه‌های تلویزیون ، محتوا و رویکردهای تازه‌ای به سینمای ایران وارد شد و نگاه ضد استعماری دیگر به ضرب و زور اکشن و حادثه نیز نمی‌توانست تماشاگران را به سینما بکشاند. صدا و سیما ، از یک سو به ساخت سریال‌ها و برنامه‌های بیشتر نیاز داشت و از سوی دیگر، سریال‌های تاریخی را بستر مناسبی برای تبلیغات ضدغربی می‌دید. تئوری تهاجم فرهنگی نیز که از سوی آیت الله خامنه‌ای، رهبر تازه ایران مطرح شده و مدنظر بیشتر مراکز فرهنگی و رسانه‌ای دولتی و حکومتی قرار گرفته بود نیز عزم مدیران صدا و سیمای زیرنظارت رهبری را جزم کرد تا با سفارش و تولید آثار تاریخی در تلویزیون، زمینه را برای ایجاد قدمت و اثبات درستی این تئوری فراهم کنند.
برای خواندن ادامه مطلب کلیک کنید
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
ثبت نظر