یک یلدای کوچک، به وسعت تهران

دو تا انار درشت، سه تا سیب تازه و خوش رنگ، چند شکلات مغزدار و حدود 300 گرم آجیل‌. همه را با وسواس انتخاب کرده‌اند و می‌گویند:«آجیل شب یلدا همه‌اش پوست است. برای همین ما پسته و بادام و گردو و فندوق و توت می‌گیریم. انارها حتما باید آب دار و درشت باشند و سیب‌ها تازه و بدون لک. آ‌ب نبات نمی‌گیریم و شکلات ‌مرغوب انتخاب می‌کنیم. همه را با تضمین می‌خریم و جنس بد را پس می‌دهیم.»

همه این‌ها محتوای بسته‌هایی هستند که قرار است شب یلدا را در یاد همه آن هایی که به هر دلیلی به خانه نمی‌رسند، نگه دارد؛ از کارگران شهرداری و راننده‌های اتوبوس که نمی‌توانند شیفت کاری‌ خود را رها کنند و «شب یلدا» را کنار خانواده باشند تا کارتن‌ خواب‌هایی که یلدا برایشان هیچ فرقی با شب‌های دیگر ندارد.

چهار شب یلدا است که «کتایون» و دوستانش این ایده را اجرا کرده‌اند؛ جوانانی که میانگین سنی‌ آن ها 35 سال است و با هم قرار گذاشته‌اند شادی آمدن بلندترین شب سال را با همه مردمان شهرشان تقسیم کنند. آن‌ها هفته‌ها است که برای این طرح برنامه ریزی کرده‌اند و حالا بسته‌ها را با شادمانی تقسیم می‌کنند: «حس رضایتی که بعد از پخش بسته‌ها نصیب ما می‌شود، عجیب خوشایند است طوری که ما را تشویق می‌کند هر سال این کار را ادامه دهیم.»

با این همه، امسال تعداد بسته‌ها را نسبت به سال گذشته کم کرده‌اند: «پارسال ما با همکاری یک گروه دیگر، بیش تر از هزار بسته تهیه کردیم. واقعا حجم کار بسته‌بندی و پخش بسته‌ها زیاد بود چون بیش تر افراد فقط دوست دارند از طریق پول دادن مشارکت کنند و در زمینه بسته بندی و پخش، داوطلب زیادی نداریم. بنابراین، امسال تصمیم گرفتیم بیش تر از 400 بسته تهیه نکنیم.»

آن‌ها امسال مسوولیت‌های بیش تری به اطرافیان خود سپرده‌اند تا حس رضایتمندی پس از پایان کار را هم با آن‌ها تقسیم کنند: «دوستان مان گفتند شماره حساب بدهید تا به افرادی که می‌خواهند کمک کنند، بگوبیم ولی گفتیم پول‌ها را خودتان جمع کنید و یک‎باره به ما بدهید. این کار و کارهایی از این دست باعث شد که خودشان درگیر کار شوند.من می‌دانم حس لذت پس از پایان کار چنان به جانشان می‌نشیند که سال دیگر اگر هیچ کدام از ما هم نخواهیم کار را ادامه بدهیم، خودشان دست به کار می‌شوند و گروه‌های کوچک شکل می‌گیرند.»

کتایون و دوستانش برای انجام این کار هیچ نذری نداشته‌اند و به قول خودشان، این بسته‌ها بهانه‌هایی برای ساختن لحظات شاد بوده است. اما بسیاری از افرادی که این بسته‌ها را می‌بینند، فکر می‌کنند نذری است: «پارسال یک خانم در خیابان اصرار داشته که یکی از این بسته‌ها را به عنوان تبرک داشته باشد. هر چه قدر برای او توضیح می‌دادند که این نذری نیست، حرف خودش را می‌زده است. حتی توی آجیل فروشی وقتی صحبت شد و من ایده این کار را گفتم، چند نفری که آن جا بودند گفتند نذرتان قبول باشد. من گفتم این نذر نیست، یک جور تقسیم خوشحالی یا احسان‌ است. تعجب می‌کردند، انگار این موضوع برایشان تازگی داشت.»

او و دوستانش سال گذشته حدود 15 میلیون تومان برای این طرح جمع آوری کرده بودند. گروه دیگری هم که با آن‌ها همکاری کرده بود، همین حدود جمع‌ کرده بود.
حساب و کتاب‌های کمک های امسال تا الان به 19 میلیون تومان رسیده است اما آن‌ها تصمیم دارند بعد از اتمام بسته‌ها، با باقی‌مانده پول‌ها برای خانواده‌های کم بضاعت سبد غذایی تهیه کنند: «بسته‌های شب یلدا مخصوص آدم‌های بی بضاعت نیست، برای افرادی است که به هردلیلی آن شب را کنار خانواده نیستند؛ از دست‎فروش و رفتگر تا راننده تاکسی می‌توان بین آن ها دید. این بسته‌ها فقط بهانه‌ای برای ساختن شادی‌های لحظه‌ای است. اما سبدهای غذایی مخصوص افراد بی بضاعت هستند و قرار است هر بسته شامل برنج و حبوبات، قند و شکر، چای و تن ماهی و... باشد که هر خانواده را حدود دو هفته تا یک ماه در خرج خوراک جلو بیاندازد.»

آن‌ها می‌خواهند با توزیع سبد غذایی، تاثیری بیش تر و اصولی‌تر از شادی‌های لحظه‌ای داشته باشند: «از افرادی که کمک می‌کنند، نظرخواهی می‌کنیم. اکثر افرادی که پول دادند، از طرح سبد غذایی هم استقبال کردند.»

افراد نیازمند به سبدهای غذایی هم از سوی دوستان امین‌ آن ها معرفی می‌شوند: «بالاخره هر کسی در اطرافش دو تا خانواده نیازمند را می‌شناسد و معرفی می‌کند. سبدهای غذایی می‌توانند هم خوشحال شان کنند و هم گره کوچکی از کارشان را باز.»

آن ها پرداختن به این ایده را به پس از پخش بسته‌های شب یلدا موکول کرده‌اند. روی پاکت‌های کاغذی شب یلدا که با ربان‌های رنگی تزیین شده، به رسم هر سال کاغذی چسبانده‌اند و روی  آن ها از مهربانی و شادی و بلندترین شب سال نوشته‌ و مثل همیشه احترام به طبیعت را یادآوری کرده‌اند: «با انتخاب پاکت‌ها به جای کیسه نایلون خواستیم به طبیعت احترام بگذاریم. نوشتیم لطفا شما هم ما را یاری کنید و آشغال‌های تولید شده از این بسته‌ها را در سطل‌های بازیافت بیاندازید.»

انارها و سیب‌های داخل این بسته‌ها حتما طعم دیگری دارند؛ طعمی از مهربانی و سخاوت.