نمایشگاه آثار هنری با مضمون فروغ فرخزاد بسته شد و باز گشوده شد. نمایشگاه که به مناسبت سالگرد تولد فروغ برپا شده عبارت است از آثار سی و هشت هنرمند معاصر ایران. در میان هنرمندانِ اعلام شده نام‌های آشنایی همچون قباد شیوا و بهزاد شیشه گران به چشم می‌خورد. هنرمندانِ جوان‌تر نیز این نمایشگاه را همراهی کرده‌اند.
نمایشگاه «از اهالی امروز» که در کاتالوگ‌اش «آرش تنهایی» به عنوانِ نمایشگاه گردان معرفی شده، به عنوان نخستین نمایشگاهِ گالری تازه تاسیس ویستا، یک مجموعه‌ی مفصل است که در آن دو اثر از خود فروغ فرخزاد نیز به نمایش در آمده است. در این گالری مروری می کنیم بر گزیده ای از آثار اهالی امروز هنر برای کسی که بزرگ بود و از اهالی امروز بود و هنوز هم هست.
آزاده اخلاقی: یک اثر از نمایشگاه سال گذشته‌ی این هنرمند که لحظه‌ی مرگ فروغ فرخزاد در آن بازسازی شده است.
سمیرا اسکندر فر: هنرمندی که با استعاره ها کار می کند. گل‌های سرخ جای چشم‌ها نشسته‌اند و فضا در عین آرامشی ظاهری، اندکی رعب انگیز می‌نماید.
مارال صفهانی: چهره، فروغ در تقابلی شکننده با خود. بر اساس اشعارِ فروغ محیطی برزخی با رنگ‌های در هم رونده تصویر کرده که در آن زنی سر بر آغوش فروغ نهاده وترک خورده و می‌رود که فرو بریزد.
فرشاد آل خمیس: طراح گرافیک از خطوط سیاه و محکم گرافیست‌ها بهره برده و تصویری محکم بر زمینه‌ای سفید طراحی کرده است. همنشینی با شعریت فروغ به شکل حرکات ریز و مکرر شاعرانه و نمادهای شرقی بروز می‌کند.
صالح تسبیحی: با ترکیب دو عکس، زنی بسیار شبیه به فروغ را در زمینه‌ی آسمان و درخت، در محیطی بی‌انتها قرار داده است؛ کاری در امتداد همان حس شعری خودِ فروغ.
فرزانه حسینی: عنوانِ اثر او هست «سبز خواهم شد می‌دانم می‌دانم». این امیدِ شاعر که بعد سال‌ها سر از خاک در خواهد آورد، و خواهد رویید، در شوق و ذوقی که هنرمندان جوان برای خلقِ اثر در ستایش او داشته و دارند دیده می‌شود.
حسین تمجید: سیاه قلمی کلاسیک از چهره‌ی فروغ. نگاه و خنده‌ی شاعر در این طرح نیز دل نشین است.
مریم جهانی: یک نقاشی رنگ و روغن با فرم‌های اغراق شده و احساس گرا (اکسپرسیونیستی). فروغی که او نقش کرده برداشت هنرمند از خواندن اشعار فروغ است.
ژینوس تقی‌زاده: اثری قدیمی که در کاتالوگ تصویرش هست اما گویا در نمایشگاه به نمایش در نیامد. در این اجرا (پرفورمنس) تقی‌زاده به خیابان رفته اشعاری از فروغ را به دیوار‌ها می‌چسباند.
محبوبه حسینی: با زبانی نمادین، به ایده‌ای پرداخته که خودش در کنار کار نوشته است: شعر، دالانی میان من و فروغ. در اثر او معماری شرقی، ایوان، و توری‌های خاطره انگیز در کنار هم نشسته‌اند و دالانی سفید ساخته‌اند.
زرتشت رحیمی: بدن پرنده گونی با سر انسان کار کرده است که نقاشی او را شبیه می‌کند با آثار نقاشان جنون زده‌ی قرون وسطا. در اثر رحیمی فروغ مرغی کائناتی و پرنده‌ای اساطیری نیز خوانش می‌شود.
ابراهیم حقیقی: اثر مشهور هنرمند نام آشنای عرصه‌ی گرافیک که در آن خط کشیده‌ی فارسی به اشکال گرافیکی در آمده و در هم رفته است: «به آفتاب سلامی دوباره خواهم داد».
شیوا سنجری: ترکیب پارچه‌ی تور سیاه و طراحی با قلم مو و قیر یا رنگ غلیظ سیاه. طرحی جاندار از زنی نشسته.
محمد حمزه: اثر او بیشتر متکی بر تکنیکی خاص است که در آن کاغذ‌های مچاله شده به هم چسبانده و سرانجام رنگ شده‌اند. چشم‌های فروغ اما از این مچالگی مبراست و صاف و ساده می‌خندد و به ما نگاه می‌کند.
سپیده مهرگان: جعبه‌ای آینه‌ای تعبیه کرده است و آینه‌ای زنانه در آن گذاشته و چهره‌ی فروغ را روی آینه بازسازی کرده. گویی همه‌ی ما درون خود فروغ فرخزادی داریم.
سید امیر سقراطی: بازسازی نقاشی چهره‌ی فروغ. چهره‌ی فروغ چندان شبیه خودش نیست. اما چشم‌های هوشمند زنِ شاعر به خوبی بازنمایی شده‌اند.
قباد شیوا: یک تک چیدمان که در آن کفش‌های سرخ و سیاه، ظریف و زنانه، با خون و گل به آینه چسبیده‌اند. انگار صاحب کفش‌ها تازگی در حضور «تبار خونی گل‌ها» بوده است. چهره‌ی فروغ در کف کفش قرار داده شده و در آینه بازتاب دارد.
شقایق شجاعیان: اثر او در کاتالوگ هست اما به دلایلی نا‌معلوم در عکس‌هایی که از نمایشگاه منتشر شده کار او بر دیوارهای گالری دیده نمی‌شود. نقاشی او چهره‌ی فروغ است با زمینه‌ی روزنامه‌ها.
فواد شریفی: بازسازی چهره‌ی فروغ روی شیشه و آینه. اثر او بیشتر جذابیت‌های تکنیکی دارد.
بهزاد شیشه گران: طرحی دست آزاد به سبکِ طراحی‌های مدرسه‌ای کار کرده است. اثر او حس و حال زندگان را در خود دارد. انگار فروغ نه در عکس، که روبروی او نشسته بوده.
شاهد صفاری: این شکل‌ها با آنکه روی چهره‌ی فروغ افتاده‌اند اما هویتی مستقل دارند. تصویر در دایره‌ای دور سیاه قرار داده شده و چشم را معطوف به چشمان فروغ می‌کند.
محمد مهدی طباطبایی: بخش‌هایی از صورت شاعر را در زمینه محو کرده است. او از دست نوشته‌های شعری خودِ فروغ نیز سود جسته.
آناهیتا قاسمخانی: مجسمه ای که به شکل چیدمان در محیط گالری ایجاد شده. در یادداشت اثرش توضیح داده این لوستر و چراغ، به تمثیل به شخصیت شاعری پرداخته که با کلاهخودی آهنی اما گلدار به جنگ کلیشه‌های رایج رفته است.
کیانوش غریب‌پور: آینه‌های کوچکی درست کرده که در حال تجمع و چیده شدن کنار هم هستند. تجمع آن‌ها چهره‌ی فروغ را بازنمایی کرده است.
کوروش قاضی مراد: خطاطی شعری از فروغ. او نوشته است: و ذهن باغچه آرام آرام دارد از خاطرات سبز تهی می شود.
محمد فدایی: خط به عنوانِ عنصری تصویری. او با سفید، زمینه را کنترل کرده و خطوطش در عین آنکه شعری از فروغ را بازخوانی کره‌اند خود در حال حرکتند.
معصومه مظفری: در اثری واقعگرا چهره‌ای از فروغ را بازسازی کرده. نور و حالت چشم و نگاهی سرد و تلخ در این چهره هست که گمان می‌کنی چند ثانیه بعد، شاعر به شعر خواهد گفت «ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد».
کیان وطن: محیطی سرد و بزرگ با دورنمایی به سبک «رامبراند». دورنمایی که آدمی در آن گم و گور می‌شود. زنی ایستاده جلو‌تر و ما را نگاه می‌کند. تکنیک هنرمند برای خلق این اثر چیزی میان طراحی و نقاشی است.
مرتضا یزدانی: در اثر او زنی با چهره‌ای مبهم نشسته و انگار منتظر است. حرکت‌ها و هاشور‌ها با دست آزاد و رها کار شده‌اند.
در کنارِ آثار اصلی تعدادی اثر چاپی نیز ارائه شده است از جمله سه اثر ازخود فروغ که تا به حال دیده نشده بودند. در اینجا: طرحی صمیمانه از چهره‌ی ابراهیم گلستان، روی یک دستمال کاغذی (که از آرشیو مهرداد و دایانا فرخزاد به امانت گرفته شده).
فروغ فرخزاد: چهره‌ی فروغ از خودش روی یک کاغذ چهار خانه.
فروع فرخزاد: چهره‌ی خود فروغ که روی کاغذ آرم دار استودیو فیلم گلستان طراحی کرده است.
چهره سازی فروغ به قلم اردشیر محصص، جمشید عباچی‌زاده، مرتضا ممیز، گیتی نوین و علی خسروی. اغلب این کار‌ها در دهه‌های چهل و پنجاه و بیشتر به هدف تصویر سازی برای مطبوعات کار شده‌اند.
ثبت نظر