کابینه روحانی در وبلاگستان

چند روز پس از شادمانی گسترده پیروزی بنفش ها در انتخابات ریاست جمهوری که امواج آنها، فضای مجازی را نیز در نوردیده بود، اندک اندک پرسش های جدی سیاسی، اجتماعی و فرهنگی جای خود را در میان بحث ها باز می کنند. پیامدهای پیروزی حسن روحانی، واکنش های احتمالی اصولگرایان، نوع مواجهه اصولگرایان و اصلاح طلبان با حسن روحانی و ترکیب کابینه دولت یازدهم. این روزها البته این آخری بیشتر مورد توجه قرار گرفته است، به ویژه بحث وزیر فرهنگ و ارشاد شدن علی مطهری که گفته می شود یکی از گزینه‌های اصلی وزارت ارشاد است.

آق بهمن در وبلاگش با اشاره به همین احتمال و همچنین ستایش عطاءالله مهاجرانی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت اول خاتمی از مطهری نوشته است: " علی مطهری خوبی‌هایی دارد ولی قطعا مواضع فرهنگی او جزو نقطه‌ضعف‌هایش است. تا مدت‌ها تنها مشکل مطهری با احمدی‌نژاد این بود که چرا در امور فرهنگی ساده‌گیر است و به ارزش‌های اسلامی بی‌توجه است و مهم‌تر از آن این‌که چرا یک زن را وزیر کرده. به نظر من که گزینه بسیار بدی برای وزارت ارشاد است و تا جایی که شنیده‌ام و پرسیده‌ام خیلی از اهالی فرهنگ و هنر با این انتخاب احتمالی مخالفند. در واقع خیلی متعجبند." به عقیده وی، علاوه بر این مشکلات، " بیرون آوردن او از مجلس در این شرایط اساسا کار اشتباهی است. مطهری تیپی است که اتفاقا به درد نمایندگی می‌خورد و بخصوص در این دو سال و اندی که روحانی باید با مجلسی با اکثریت مخالفانش کار کند، بودن مطهری غنیمت است. حتی بردن پزشکیان به وزارت بهداشت هم به نظر من تصمیم درستی نیست. مطهری به واسطه رک‌گویی و شجاعت شخصی‌اش و همین‌طور اعتبار و ارتباط خانوادگی که دارد، می‌تواند در خیلی موارد صف‌شکن باشد. کما این‌که در این چهار سال بوده. در خیلی موارد هم دگم است که این دگم‌ها در کار نمایندگی‌اش کمتر ایراد ایجاد می‌کند تا در کار اجرایی. آن هم در وزارت ارشاد که اساسش کار کردن با کسانی است که عموما موافق سبک زندگی و طرز تفکر استاندارد جمهوری اسلامی نیستند."
محسن بیات هم در وبلاگش در رویکردی موافق با آق بهمن نوشته است: " نامبردن از دکتر علی مطهری برای وزارت ارشاد، دارای ان قلت هایی است و از اون جمله اینکه تجربه ثابت کرده خروج نیروهای مثبت و مفید از مجلس، بیش از اینکه به نفع باشه به ضرر خواهد بود و به این سادگی نمی شه جای اونها رو پر کرد، کما اینکه زمزمه ها پیرامون آقای مسجدجامعی رو هم می شه به همین شکل پیرامونش بحث کرد. البته هنوز این موارد جزو گمانه زنی ها محسوب می شن ولی موردی که عرض شد، به اعتقاد من باید مدنظر قرار بگیره و استفاده از تجربه های گذشته مثل خروج عبدالله نوری از مجلس و عدم توان پر کردن جای او، شاید بتونه در این مورد هم کمک کنه."
وبلاگ ایمایان هم اشاراتی در این زمینه دارد و بر خلاف نظر محسن بیات، از آمدن مسجد جامعی به کابینه دفاع کرده است: " وزارت ارشاد نیاز به وزیری سیاستمدار دارد که با آرامش آن کار را که می‌خواهد بکند نه کسی که اهل حرف و شعار و سخنرانی باشد. آدمهای آرام و سربه‌زیر برای این کار مناسبترند." این وبلاگ نویس همچنین سعی کرده پیشنهاداتی متفاوت درباره کابینه مطرح کند: "مواضع ولایتی درباره‌ی مسئله‌ی هسته‌ای خوب بود. همین حرفها را اگر یک اصلاح‌طلب می‌گفت بلوا به پا می‌شد. با توجّه به نزدیکی وی به رهبر، بهترین گزینه برای دبیری شورای عالی امنیّت ملّی است." وی همچنین در پیشنهادی متفاوت نوشته است: " دو. وزارت امور خارجه شاید مهمترین وزارت این کابینه باشد. از میان نامزدها فقط کمال خرّازی، محمّدحسین عادلی و هوشنگ ظریف توانایی لازم را دارند. اوباما در دو دوره‌ی ریاست جمهوری خود از کلینتون و کری در این پست استفاده کرد یعنی نامزدهای ریاست جمهوری. احتمالاً به نظر وی شخصیّت حقیقی افراد در این پست کارآمدتر از سوابق دیپلماتیک آنان است چون تعیین سیاست ها به عهده‌ی دستگاه دیپلماسی است و وزیر فقط ارائه دهنده‌ی آن است. روحانی می‌تواند با همین دیدگاه عارف را به عنوان وزیر امور خارجه معرّفی کند." اما این تنها پیشنهاد متفاوت این وبلاگ نویس نیست. او خواسته است که محسن رضایی، وزیر کشور شود، قالیباف، وزیر راه و شهرسازی و محمدرضا خاتمی هم معاون اول رئیس جمهور شود، کرباسچی را هم برای ریاست سازمان برنامه و بودجه پیشنهاد داده است، دست آخر هم پیشنهاد کرد که روحانی بی خیال آوردن ناطق نوری به کابینه اش شود، چون: "با توجّه به رویکرد اعتدالی جدید و اخراج احزاب اصلاح‌طلب از حاکمیّت، نیاز به حزبی هست که در انتخابات مجلس آینده با نیروهایی تازه و برچسب‌نخورده به دولت روحانی کمک کند. ناطق نوری می‌تواند به فکر تشکیل این حزب و هدایت آن باشد."
اما وبلاگ نویس های حزب اللهی هم اندک اندک از فضای بهت ناشی از شکست خارج شده و شاخک هایشان درباره پیامدهای انتخاب حسن روحانی از جمله ترکیب کابینه وی حساس شده است. سیاوش آقاجانی در وبلاگش به حضور دو نفر از نزدیکان روحانی در برنامه تلویزیونی دیروز، امروز، فردا اشاره کرده و با تاکید بر اینکه این دو نفر، "به احتمال قریب به یقین دو پست حساس از کابینه ی دولت را خواهند داشت" نوشته است: " مهندس ترکان با تجربه و اشراف خوبی توضیح دادند که امیدوارم این مباحث که بیشتر نظری بودند در دولت آقای روحانی به عمل درآیند؛ ولی در مورد جایگاه سازمان بازرسی نظرات و پیشنهاد خاصی داشتند. اعتقاد دارند که سازمان بازرسی در جایگاه مچ گیری عمل کرده و فاقد کارآیی خود در زمینه ی سالم سازی است . سازمان بازرسی باعث شده است که مدیران شجاع گرفتار شوند و مدیرانی که کار خاصی انجام نمی دهند در امان باشند و حال این که نظارت بر مدیرانی که خوب کار نمی کنند باید توسط خود دولت و با محوریت بهره وری و بهبود کیفیت انجام شود نه توسط سازمان بازرسی." این وبلاگ نویس اصولگرا تاکید کرده است: "اگر پیشنهاد آقای ترکان قبل از بر سرکار آمدن آقای روحانی مطرح شده باشد می توان آن را یک پیشنهاد تخصصی قلمداد نمود اما طرح این پیشنهاد در این مقطع مثل این است که ایشان بخواهد کار دولت آقای روحانی را در مواجهه با این سازمان و نظارتهای دست و پاگیرش آسان نماید." 
وی در ادامه به سخنان محمود واعظی دیگر میهمان این برنامه اشاره کرده است: " حسن!!! ختام برنامه دیشب، سخنان ایشان در خصوص سیاست خارجی بود که با توجه به احتمال بکارگیری ایشان در وزرات امور خارجه قابل تأمل است. آقای واعظی گفتند که سالهاست که مسائل داخلی و مدیریت اقتصادی کشور خرج سیاست های خارجی می گردد و حال این که باید سیاست های خارجی را خرج مسائل داخلی نمود. این حرف آقای واعظی متأسفانه بیش از این که بخواهد سیاست خارجی را حامی مسائل داخلی و اقتصادی معرفی کند، اینگونه ذهن ها را هدایت می کند که سیاست خارجی را باید به پای مسائل داخلی ذبح نماید، امیدوارم همانطوری که خود آقای روحانی در سخنرانی های پس از انتخاباتی خود بیان کرده اند نگذارند عزت و استقلال کشور تضعیف شود و نگذارند جبهه ی انقلاب در خارج از مرزها دچار تزلزل شود، جبهه سوریه، حزب الله، فلسطین و هرآنچه که به عنوان خط مقدم دفاعی مرزی و فکری جمهوری اسلامی تلقی می شوند در نتیجه ی سیاست های اشتباه تضعیف شوند. و البته وزیر خارجه و دبیر شورای امنیت ملی در دولت آقای روحانی حتماً باید بداند و می داند که در ایران سیاست های مهم و کلی در این زمینه ها مستقیماً از سوی رهبری تعیین می شود."