صفحه انتخابات ایران وایر: مهلت قانونی تبلیغات نامزدها تمام شد ولی آنچه بجا ماند، چهره پنهان در پشت پرده شعارهای انتخاباتی بود که در عمل خود را در دستان کوچک و بی پناه کودکان نمایاند و این حقیقت را عریان کرد که آنجا که منفعت ایجاب کند، معضل کودکان کار شعار انتخاباتی می شود و آنجا که هزینه ها کاهش یابد، وسیله صرفه جویی آقایان
خبرنگار مهر می نویسد: «کودکی به سمتم آمد و گفت خاله جون می شه یه دونه از اینها بگیری؟ برگشتم سمتش اما این بار این کودک بهجای گل، آدامس یا برگه دعا با خود تراکتهای تبلیغاتی کاندیداها را همراه داشت و آنها را در کیسه پلاستیکی گذاشته بود و بین مردم توزیع میکرد. آیا این کار درست است که کاندیداها بهجای از بین بردن معضل کودکان کاردارند از آنها استفاده و بر این معضل دامن میزنند.»
یک دکترای جامعهشناسی نیز در همین رابطه گفت:« این کار با مشاغل سخت در معدن و یا گلفروشیهای شبانهروزی در سر چهارراهها قابلمقایسه نیست و شاید بتوان گفت در کوتاهمدت مشکل خاصی برای آنها ایجاد نمیکند. شیوه برخورد هر یک از کاندیدا با این افراد متفاوت است که گاهی باعث هویت بخشیدن نسبی به این افراد میشود و گاهی باعث سرخوردگی و دوری این افراد از جامعه میشود.»
حسین رضایی بابیان اینکه استفاده کاری از کودکان منع قانونی دارد، عنوان کرد: این کار به دلیل مقطعی بودن نمیتواند جزو مشاغل سخت تلقی شود چراکه تبلیغات انتخابات به این شیوه نهایتاً ۷ روز است. وی افزود:« باوجوداینکه گاهی برخی از کاندیداها باعث تشویق این کودکان میشوند اما استفاده ابزاری از این کودکان کار پررنگتر است.»
حمایت از این کودکان معصوم در نهایت ممکن است به امضاء صاحب یکی از همان پوسترها پای طرحی حمایتی بستگی داشته باشد، اما آیا واقعا آنجا که دغدغه پیروزی اجازه استفاده از این معضل اجتماعی را میدهد، مسائل و منافع دیگری نیستند که بتوانند مانع از پرداختن این نمایندگان به موضوع کودکان کار شود؟
ثبت نظر