گفت‌و گو با حسین امانت : سیحون معماری قدیمی ایران را با تعبیری مدرن زنده کرد

حسین امانت معمار برجسته ایرانی در گفت‌و گو با ایران‌وایر ضمن ابراز تاسف برای از دست رفتن هوشنگ سیحون حضور او را درمعماری ایران از چند جنبه حائز اهمیت دانست: «تاثیر هوشنگ سیحون در نظام آموزشی معاصر غیر قابل انکار است. او پس از اتمام تحصیلات در فرانسه به ایران آمد. ابتدا دانشیار دانشگاه تهران شد، سپس در کرسی استادی نشست و پس از چندی با عنوان رئیس دانشکده هنرهای زیبا، مشغول به کار آموزش شد. او عده زیادی دانشجوی معماری تربیت کرد. دانشجویانی که با درس استادی چون او به هنر ایرانی علاقه‌مند شدند.»

حسین امانت طراح ومعمار برج آزادی «شهیاد» تهران، خلاقیت را یکی دیگر از ویژگی‌های هوشنگ سیحون می‌داند: «چند سال پیش در جلسه‌ای که به مناسبت تولد هوشنگ سیحون در موزه هنرهای معاصر لس‌آنجلس برگزار شد، حضور یافتم . در آن جلسه گفتم که معماری ایران حتی در دوره‌ی تحصیل من بسیار منزوی بود و احترامی نداشت. طاهرزاده و کسانی بودند که در دوره تجدد ایران، در طراحی هایشان مراجعاتی به درون‌مایه ‌های ایرانی داشته‌اند ولی همه‌اش قرض کردن یک فرم و گذاشتن آن روی نمایی دیگر بود. در صورتی که سیحون با تعبیری مدرن، معماری قدیم ایران را احیا کرد.»

 او با اشاره به معماری مقبره بوعلی سینا ویژگی کارهای هوشنگ سیحون را توضیح می‌دهد: «اولین تعبیر مدرن هوشنگ سیحون از معماری قدیم را می‌توان در مقبره بوعلی سینا دید. سیحون بنای گنبد قابوس را که همزمان با دوران حیات بوعلی سینا ساخته شده، برای آرامگاه او تغییر داده است. او ضمن حفظ هنر قدیم معماری، معماری مینی‌مالیستی و مدرن دنیای امروز را نیز با آن ترکیب کرده و ارامگاه بی نظیری برای بوعلی سینا ساخته است. بعدها این تکنیک را در آرامگاه خیام و آرامگاه نادرشاه نیز به کار برد.» حسین امانت با اشاره به حضور تالین گرگوراستاد تاریخ معماری معاصر در مراسم بزرگداشت هوشنگ سیحون در شهر لس‌انجلس می‌گوید: « در آن جلسه پرفسور گرگور عنوان کردند که اولین خط نقاشی‌ای که در ایران سراغ دارد، خط نقاشی روی مقبره خیام و کار هوشنگ سیحون است.»

حسین امانت معتقد است که سیحون با نگاهی مدرن مراجعاتی به معماری قدیم ایران داشته است: «او قدر معماری دهاتی و طبیعی ایران را می‌دانست و درباره‌ی آن‌ها برای ما که شاگردانش بودیم، صحبت می‌کرد.» این معمار برجسته ایرانی روش کروکی کشیدن از بناهای قدیمی را از خود برای دانشجویان معماری به یادگار باقی گذاشته است: «روش کروکی کردن را سیحون با خود به دانشکده معماری ایران آورد و این روش برای دانشجویان ایران تبدیل به سنت شد. سنتی که هنوز هم دربین دانشجویان معماری مدارس متعدد ایران وجود دارد.» او معتقد است که سیحون زیبایی‌های هنر معماری ایران را به خوبی درک کرده بود و از آن در کار خود الهام می‌گرفت.

هوشنگ سیحون تنها یک معمار نبود، او هنرمند و نقاش مهمی بود. مهندس امانت با اشاره به این موضوع می‌گوید: «او در نقاشی مجموعه‌هایی ارائه کرد که جدای معماری می توان او را به عنوان یک نقاش مهم ایرانی در نظر گرفت. سیحون با معماری هم به صورت یک هنر مواجه می‌شد وعشق عجیبی به معماری ایرانی و ایران داشت.»

او با اشاره به دلگیری‌های سیحون در اواخر عمرش می‌گوید: «مهم‌ترین عصبانیت سیحون در روزهای اخر عمرش این بود که چه بر سر مملکتش آمده که او نمی‌تواند به کشورش که عاشقانه دوستش دارد، برگردد.» مهندس امانت درباره اعتقاد سیحون به دیانت بهایی و مشکلاتی که در کشور ایران برای او پیش امده می‌گوید: «سیحون شخصی نبود که تظاهر کند. او به اصول وحدت عالم انسانی و عدم تعصبات معتقد بود. خیلی‌وقت‌ها حرف‌هایی می‌زد که به مذاق بعضی‌ها خوش نمی‌آمد و آن‌ها او را با عنوان بهایی بودن می‌کوبیدند. سلاحی که اغلب  برای کوبیدن این افراد به کار گرفته می‌شود.»