دوست‌پسرم کمکم کرد خودم را بشناسم

راضیه

من «راضيه» هستم و در رشته «تاريخ» تحصیلات دانشگاهی‌ خود را ادامه داده‌ام اما در حال حاضر در یک کتاب‌فروشی در اصفهان مشغول به کار هستم. خیلی زود با سکشوآلیته آشنا شدم و از دوران كودكی هم خودارضايی داشتم.

وقتی حدود هفت، هشت سالم بود، لذت جنسی را با لغزش روی لبه صندلی ماشین فهميدم. اما تا وقتی به ۲۹ سالگی رسیدم، از گرایش جنسی‌ خود خبر نداشتم و تنها وقتی با دوست پسرم كه روان‌شناس است در مورد گرایش‌های جنسی صحبت کردیم، فهمیدم دوجنس‎گرا هستم.

در میان آن صحبت‌ها متوجه شدم که دوجنس‌گرایی درست مثل هم‌جنس‌گرايی، يك انتخاب ساده برای فعاليت جنسی نيست بلكه گرايشی بوده كه از بدو تولد همراه من بوده و به مرور زمان بروز پيدا كرده است. فهمیدم مخفی كردن اين گرايش نه تنها مشكلی را حل نمی‌كند بلكه دردسرساز هم است. بعد از شناخت اين گرايش، روابط خودم را با هم‌جنس‌هایم بيش تر تنظيم كردم و بدین ترتیب، فصل تازه‌ای در روابطم با انسان ها شروع شد.

خوش‎بختانه من از خانواده مذهبی نیستم و مطالعه و تحقیق در مورد موضوعات دینی امری عادی در خانواده‌ ما است. به همین دلیل، بسیاری از موانعی که سایر افراد ممکن است در راه شناخت خود داشته باشند، سر راه من نبوده است. رابطه من و دوست‌پسرم هم رابطه‌ای پر از اعتماد است. با این که مثل خیلی‌های دیگر، رابطه‌ خود را «رابطه‌ای باز» تعریف کرده‌ایم، مشکلاتی که ممکن است در سایر روابط این چنینی وجود داشته باشد، نداریم. البته باید بگویم به دلیل شرایط زندگی‌، هیچ‌کدام محل سکونت مستقلی نداریم و این یکی از موانع نزدیک‌تر شدن ما به هم از نظر جنسی است.

با وجود این موانع که در زمينه نزديكی جنسی داريم اما هميشه حرف‌های دوست پسرم جذابيت زيادی برای من داشته و دارد. با صحبت‌هایش فهميدم خيانت تنها «بغل خوابی» نيست بلكه از طريق جاسوسی و يا سرقت هم می شود خيانت كرد و برای همين است كه دوست پسرم نسبت به بغل خوابی انسان‌ها حساس نيست.

 يادم می‌آيد در دبيرستان به یکی از هم‌کلاسی‌هایم آن قدر حس پیدا کردم که بدون اين كه با او دوست باشم، به طرفش رفتم و بدون مقدمه گونه‌اش را بوسيدم. یک بار هم با يک خانم دوجنس‎گرایی که از همسرش جدا شده‌بود از طريق اینترنت آشنا شدم كه تمايل داشت با يک زن رابطه داشته باشد. بالاخره یک بار به خانه‌اش رفتم ولی بچه يك سال و نيمه‌اش خانه بود و نتوانستیم رابطه‌ جنسی برقرار کنیم. بعد متوجه شدم كه قصدش روبه رو كردن من با دوست پسرش بوده‌ است. برنامه‌ ریزی كرده بود كه با من جلوی دوست پسرش رابطه‌ای داشته باشد و دوست پسرش شاهد ما باشد. من نپذيرفتم و دوستی‌ ما همان‌جا تمام شد.

درست است كه من از نظر ظاهری زن‌ها را هم دوست دارم و اندام‌های جنسی آن ها مرا جذب می‌کند ولی برای اين كه بخواهم با کسی وارد رابطه جدی و طولانی بشوم، بايد از لحاظ اخلاقی و شخصيتی هم توجه من را جلب كند. به همین دلیل هم تا به حال نتوانسته‌ام رابطه‌ای جدی با يک زن برقرار کنم. کسی را که به او اعتماد داشته باشم، هنوز هم پیدا نکرده‌ام.

به غیر از دوست پسرم، مادر و خواهرم هم از گرایش جنسی من خبر دارند اما انگار آن ها که باید بدانند، بی‌خبر هستند. گاهی تصميم می‌گیرم يک لباس، نشان و یا آرمی از دوجنس‎گرایی تهيه كنم كه وقتی از خانه بیرون می‌روم، آن را بپوشم تا به نوعی به باقی کسانی که من را می‌پذیرند، پیامی داده باشم و شاید با آن ها آشنا شوم.

به احتمال زياد، كسی كه چنين گرايشی دارند از نمادهای دوجنس‎گرايی باخبر هستند و نه مردم عادی. راستش من از مردم نمی‌ترسم و هرگز نگران قضاوت ديگران درباره خودم نبوده‌ام. خوش‎بختانه تابه حال کسانی که این موضوع را با آن ها در میان گذاشته‌ام، برخورد بدی نداشته‌اند. آن ها هم شخصیت من را می‌شناسند و می‌دانند که گرایش جنسی‌ من به معنی «هرزگی» یا «شهوت‌پرستی‌» نیست؛ دوجنس‎گراها نه متجاوزند و نه زیاده‌خواه.

من دیگر به مطالب و كامنت‌هايی كه در محيط مجازی گفته می‌شود، چندان وقعی نمی‌گذارم. بيش ترتلاش می‌كنم كه در دنيای واقعی تاثيرگذار باشم و نظر منفی مردم و اطرافيانم را در مورد گرایش‌های جنسی «نامعمول» بین انسان‌های بالغ که برای مردم پذیرفته نیست، تغییر دهم.

من با توضيحات دوست پسرم و تجربه های او در زمينه حل مشكلات رنگين‌كمانی‌ها به اين نتيجه رسيدم كه شناخت گرايش های جنسی باعث می‌شود خيلی از تعصبات افراد دگرجنس‎گرا در مورد این گروه از انسان‌ها از بين برود. الآن می‌توانم بگويم كه اهميت روان‎شناسی برای من در اين نكته است كه توانستم با اين علم، بيش تر خودم را بشناسم و از زندگی‌ لذت بيش تری ببرم. امیدوارم همه بتوانیم به موضوعات علمی نگاه کنیم و دست از تعصب‌های بی جا برداریم.

**دیدگاه نویسنده الزاما بیانگر نظر ایران وایر نیست. ایران وایر در بخش وبلاگ ها، از انتشار همه دیدگاه ها استقبال می کند.