نامه مادربهمن دارالشفایی به حسن روحانی

بسم الله الرحمن الرحیم

خدمت آقای دکتر روحانی، رئیس‌جمهور ایران

سلام
من مادر بهمن‌ام، بهمن دارالشفایی. یک هفته پیش همین موقع، همین‌جا وسط خانه‌مان، چند مرد ایستاده بودند منتظر که پسرم را بغل کنم و بگویم خدا نگهدارت. بعد بردندش. نگفتند کجا، نگفتند چرا، نگفتند کی هستند و از پسر من چه می‌خواهند. (از من بپرسید می‌گویم همین‌قدر که نوشتم کافی است، وصف ظلم انشاء نمی‌خواهد. اما دخترم می‌گوید دو خط دیگر بنویس.)

آقای روحانی
اگر به شما رأی نداده بودم، همان دو خط را هم نمی‌نوشتم. نوشتم چون به گردن‌تان حق دارم، مثل میلیون‌ها ایرانی دیگر که انتخاب‌تان کردند. هرکس نداند، خودتان می‌دانید که فقط برای برداشتن تحریم‌ها به شما رأی ندادیم. هرچند آن هم مهم بود و خدا را شاکریم که انجام شد. به شما رأی دادیم که امید زنده بماند، که ظلم کم‌تر شود، که آدم‌ها کرامت داشته باشند، که جوان‌ها نروند، بمانند و ایران را بسازند.

آقای روحانی،
می‌دانم سرتان شلوغ است. رئیس‌جمهورید، سالگرد انقلاب است. از قضا بابت این جمهوری و آن انقلاب هم به گردن‌تان حق دارم. گواهش نام پسرم، که یک هفته است انفرادی است، به گناه نکرده.

اللهم فک کل اسیر
صفورا تفنگچی‌ها
۲۱ بهمن ۱۳۹۴

منبع؛ صفحه فیسبوک بهمن دارالشفایی را آزاد کنید.