ژن‌های هوشمندی و بيماری‌های مغزی مشترکند

آنچه در تعريف هوش گفته می‌شود اين است که هوش عبارت است از توانايی استدلال، حل مسئله و يادگيری. اما درباره چگونگی ايجاد هوش

گزارشی که اين گروه منتشر کرده‌اند دو شبکه از ژن‌ها در ايجاد هوش در انسان نقش اساسی دارند.

يکی از دو شبکه ژنی که به نام‌های M1 نامگذاری شده شامل حدود هزار ژن و شبکه دوم که به نام M3 معرفی شده شامل  150 ژن می‌شود. نکته قابل توجه اين است که اين دو شبکه ژنی نه تنها در ايجاد هوش کارکرد دارند بلکه همين دو مجموعه در ايجاد بيماری‌هايی نظير صرع، اوتيسم و اسکيزوفرنی هم نقش کلید بازی می‌کنند گرچه هنوز بدرستی مشخص نشده که کدام ژن‌ها در بروز هوش يا بيماری‌های مغز و اعصاب نقش دارند.

هوش انسانی را می‌توان از جنبه کاربردی در فعاليت‌هايی نظير يادگيری زبان، وجود حافظه قوی، حفظ تمرکز و توانايی برنامه‌ريزی نيز مشاهده کرد، گرچه منابع مختلف فهرست‌های متفاوتی از کارکردهای هوش در انسان ارائه داده‌اند که شامل موفقيت‌های تحصيلی و انجام کار با کارآيی

گزارش سال 2002 انجمن روانشناسی امريکا هوش را موضوعی يکسان در تمام افراد نمی‌شناسد و به شرايط محيطی برای بروز توانايی‌های مغزی افراد اشاره می‌کند ولی در همه شرايط شيوه استدلال افراد در حل مسائل را بعنوان نشانه‌ای برای اطلاق هوش تعريف می‌کند.

يافته جدید پژوهشگران بريتانيايی به موضوع وجود شبکه‌های ژنی در بروز هوش اشاره دارد و از اين جنبه مهم است که مبنای سلولی برای بروز هوش در افراد ارائه می‌کند بطوری که اگر بتوان نقش هر ژن در اين شبکه را شناخت در اينصورت با دستکاری ژنتيکی می‌توان هوش افراد را افزايش داد يا از وقوع بيماری‌های مغزی- عصبی

در آن‌ها جلوگيری کرد.

از جنبه زيستی يافته جديد با آزمايش نمونه‌های سلولی کوچکی از مغز 100 موش و 122 انسان زنده، در کنار استفاده از 102 مغز کامل انسانی که صاحبان آن‌ها درگذشته بودند به دست آمده است. علاوه بر اين، بررسی سوابق پزشکی و خانوادگی 6732 نفر از ساکنان اسکاتلند که مبتلا به بيماری‌های مغز و اعصاب بودند و نيز همکاری 1003 داوطلب منجر به تهيه گزارش جديد شده است. آنچه از داوطلبان خواسته شده بود شرکت در آزمون‌های هوش يا IQ بود.

آزمون هوش که به نام IQ شناخته می‌شود اولين بار در سال 1912 توسط ويليام اشترن، روانشناس آلمانی معرفی شد.       

پژوهشگرانی که گزارش جديد را تهيه کرده‌اند از مشارکت ژن‌ها در بروز هوش و بيماری صرع بعنوان تفاوت در ژنی که جهش يافته نام می‌برند. گزارش می‌گويد هنوز پاسخی برای اين موضوع ندارند که چگونه ژن‌هايی که در اين دو شبکه قرار می‌گيرند کنار هم چيده می‌شوند. مشارکت ژن‌ها در بروز هوش و وقوع بيماری‌ها نشان می‌دهد مرز نامشخصی در مورد تشخيص هوش وجود دارد و تشخيص نادرست می‌تواند هوشمندی را بعنوان بيماری معرفی کند.

گزارش جديد منجر به تقويت نظريه‌هايی می‌شود که هوش را نتيجه ترکيب بهتر و تصادفی ژن‌ها می‌دانند اما پژوهشگران کالج سلطنتی لندن از گزارش خود بعنوان راهی برای شناخت بهتر و خلق راه‌های تازه برای درمان بيماری‌های مغزی نام می‌برند.