از: ماهرخ غلامحسین پور
یکی ازداوطلبان سفر ابدی و بی بازگشت به مریخ، که نامش تا لیست نیمه نهایی نیز تایید شده، عضو شورای مرکزی حزب اعتماد ملی، فرزند شهید و فرزند نماینده اسبق مجلس شورای اسلامی است، «سعید قندهاری» فرزند قربانعلی قندهاری، نماینده گرگان و آق قلا در مجلس که سال 1380همراه با وزیر راه و ترابری در حادثه هواپیمای یاک 40 کشته شد.
به جز نام سعید قندهاری، دو نفر ایرانی دیگر نیز جزو لیست داوطلب خرید بلیط یک طرفه برای سفرابدی به کره سرخ فام مریخند، مسافران این پروژه سال 2024 به مریخ سفر می کنند و قرار نیست هرگز به زمین بازگردند.
آنان تا پایان عمر، ساکنان ابدی این سیاره مرموز خواهند ماند چون بشر راهی برای بازگشتشان از آنجا هنوز پیدا نکرده و همین ابهام و تاریکی، وجه ماجراجویانه ای به ماجرا داده و باعث شده است که برنامه های سازمان «مارس وان» که توسط «باس لانس دورپ»- یک کارآفرین پولدار هلندی- در سال 2010 تشکیل شد، به لحاظ اخلاقی توسط بسیاری از منتقدان مورد سوال قرار بگیرد.
از آن روزی که «یوری گاگارین» به عنوان اولین فضانورد جهان با فضاپیمای «وستوک» چیزی کمتر از دو ساعت به دور مدار زمین چرخید، نیم قرن می گذرد و تا امروز بیش از 540 نفر به فضای رمزآلود کیهانی سفر کرده اند. اما برنامه ی «مریخ یک» با همه ی آنچه تا به حال رخ داده متفاوت است، در سفرهای پیشین، فضانوردان می دانستند که قرار است دیر یا زود به کره زمین برگردند. حتی آنهایی که هرگز برنگشتند تا آخرین دقایق زندگی، با امید به بازگشت و دیدار دوباره ی «زمین مادر» و عزیزانشان زنده و امیدوار بوده اند.
اما این بار قرار است بیست و چهار نفر- هر دو سال یک تیم چهار نفره- به مریخ سفر کنند. سفری که هیچ بازگشتی برای آن وجود ندارد. آنها می روند روی کره مریخ زندگی کنند تا زمان مرگ. و البته آن چه ماجرا را جالب می کند وجود سه داوطلب ایرانی است که مابین اسامی انتخاب شده نیمه نهایی این پروژه نامشان به چشم می خورد. ایرانیانی که محتمل است تا برای پاسخگویی به ابهامات بشر، به این سفر بی بازگشت راهی می شوند.
مریخ ، کره زیبای سرخ رنگ ، انگیزه ی داستان های خیالی بشقاب پرنده ها، آخرین احتمال ادامه حیات انسان بعد از نابودی زمین و بزرگترین دلخوشی دانش پژوهان کاوشگر برای حیاتی فرای کره ی خاکی اما مایوسانه و ناگزیر از تحقیقات بیشتر و طولانی تر است.
تا به حال هیچ راهی برای حمل سوخت برای سفر برگشت سفینه های فضایی به مریخ کشف نشده و علم بشر فقط در حد تدارک یک سفر یک سویه آگاهی دارد. اما علیرغم این مسئله هنگامی که دست اندرکاران پروژه ی «مارس وان» برای ثبت نام داوطلبان این سفر، درخواست عمومی دادند، به طرز غیر قابل پیش بینی، بیش از دو هزار و 200 نفر برای شرکت در این پروژه اعلام تمایل کردند که غالب داوطلبان از اقشار تحصیل کرده و طبقه آگاه جوامع خودشان بودند و در این لیست نام 73 ایرانی هم به چشم می خورد.
گر چه اهداف و خواستگاه این پروژه کماکان مورد سوال و شک و تردیدهای زیادی چه از نظر فنی و چه از نظر انسانی و اخلاقی است، با این حال این پروژه تاکنون مرحله به مرحله جلو رفته است .
تا کنون در چند مرحله اسامی دویست و اندی هزار نفر داوطلب و اطلاعات شرایط فیزیکی و علمی آنان مورد بررسی دقیق قرار گرفته. از داوطلبان خواسته شده که در کنار ارسال مدارکشان ، یک فیلم چند دقیقه ای هم از خودشان ضبط کرده و ارسال کنند. مابین آن داوطلبان اولیه برای مرحله دوم صد نفر برگزیده شدند، پنجاه زن و پنجاه مرد که نام سه ایرانی هم در لیست برگزیدگان مرحله دوم به چشم می خورد. خانم «الهه نوری»، و «صادق مدرسی» که در ایران زندگی می کنند و آقای «سعید قندهاری»، ساکن نیوزیلند که جزو برگزیده گان لیست نیمه نهایی پروژه سکونت دهی انسان های زمینی در مریخ هستند.
قراراست از بین این صد نفر، فقط 24 نفر منتخب برای سفر همیشگی به مریخ راهی این سفر اکتشافی شوند.
«صادق مدرسی» ، سی ساله ، مجرد، متولد یزد و ساکن تهران با مدرک کارشناسی ارشد زیست شناسی، که به خاطر هیجان و ماجراجویی وارد این پروسه شده و به رسانه ها گفته است که « انسان ناامیدی نیست و زندگی را دوست دارد» او که به نظر، مصمم می آید در این باره می گوید که از آن جایی که این پروژه به بشریت کمک خواهد کرد، حتی اگر امکان بازگشتش هم فراهم باشد هرگز به کره زمین برنخواهد گشت.
«الهه نوری» بیست و یکساله و دانشجوی معماری است که ساز دهنی می نوازد و از نوجوانی به کیهان شناسی علاقه داشته و می گوید که خانواده او از این برنامه حمایت کرده اند .
اما جنجالی ترین ایرانی این ماجرا «سعید قندهاری» است. او کارشناس ارشد فیزیک از ایران و کارشناس ارشد روابط بین املل از نیوزیلند ،عضو سابق شورای مرکزی حزب اعتماد ملی و فرزند شهید است. پدر او نماینده سابق گرگان و آق قلا بود که در حادثه سقوط هواپیمای وزیر راه و ترابری کشته شد و سعید از سال1390 به نیوزیلند مهاجرت کرده و با مدرک فوق لیسانس روابط بین الملل و حقوق بشر از دانشگاه آکلند فارغ التحصیل شده است او از زندگی اش راضی است و دو فرزند چهار و سیزده ساله دارد.
بر اساس برنامه از پیش طراحی شده ی «مریخ یک»، در سال 2018 یک پرواز آزمایشی انجام می شود و پس از آن در سال 2020 یک روبات مریخ نورد برای ایجاد پایگاه به این سیاره هجرت می کند، در سال 2022 محموله های مورد نیاز بقیه با پرواز دیگری به آنجا منتقل می شود و در سال 2024 چهار نفر از سری نخست داوطلبان به آنجا منتقل می شوند.
آنها غذایشان را از طریق گلخانه های سبکی که از زمین به آنجا منتقل شده و با نور لامپ های ال ای دی تغذیه می شود تهیه می کنند و چون اتمسفر مریخ از نیتروژن و آرگون تشکیل شده، برای رفتن به فضای باز بایستی کپسول اکسیژن با خودشان حمل کنند و با تلفن و اینترنت با زمینی ها در تماس خواهند بود ، موظفند در مریخ ساخت ساز، تحقیق ،کشاورزی و برای جلوگیری از تحلیل عضلات روزی سه ساعت ورزش کنند.
مسئولان مارس وان با شعار «ایجاد کلونی انسانی و تکامل زندگی انسان بعنوان یک موجود زنده بین سیاره ای» دست به این اقدام زده و هدفشان ایجاد تمدن انسانی در مریخ است. آنان در تلاشند تا یک جایگزین برای زمین در حال نابودی پیدا کنند.
مریخ 230 میلیون کیلومتر با زمین فاصله دارد و سفر به آن هشت ماه تا یکسال به طول می انجامد ، در طول این سفر طولانی و دشوار فضانوردان در فضایی بسیار تنگ و تاریک به سر می برند ، آنان قادر به حمام گرفتن نیستند و با غذای کنسروی تغذیه می شوند.
این دیدگاه مابین افکار عمومی وجود دارد که شاید افراد داوطلب با پیشنهادات مالی قابل توجهی به این انتخاب تشویق شده اند، آنچه ما می دانیم محدود به این است که نام افراد اعزامی در ردیف حقوقی فضانورد ثبت می شود و از زمان انتخاب نهایی تا همیشه دارای حقوق و مزایا و بازنشستگی یک فضانورد خواهند بود گر چه خودشان قادر نیستند از این مزایا بهره ای ببرند.
پیش از اعزام چهار نفر نخست، شرایط زیست این افراد در کره مریخ فراهم می شود، روبات ها محموله های لازم را به مریخ منتقل می کنند و سرانجام در سال 2024 چهار فضانورد راهی سفر می شوند. پس از آن هر دو سال یکبار گروه چهار نفره دیگری به گروه اول ملحق می شوند و در این مدت گروه های اعزامی پیشین موظفند امکانات لازم برای ساکنین تازه وارد را آماده کنند.
آنان در ابتدا باید شیوه زنده ماندن روی این کره سرخ فام را تمرین کنند و بدانند که چطور روي اين سياره زنده بمانند و پس از آن است که هر دو سال يك بار گروه تازه‌اي به نفرات اول افزوده می شوند، به این امید که تمدن تازه ای در این سیاره دورافتاده پایه گذاری کنند و خانه دومی برای نسل بشر در آن سوی آسمانها بسازند.
نقاط ابهام بسیاری در این میان وجود دارد، این که چرا ناسا پروژه سفر به مریخش را به زمان های آتی موکول کرد و آیا در صورت لزوم اطلاعاتش را در اختیار «مارس وان» قرار خواهد داد؟ آیا فرستادن چندین انسان نخبه به سفری کاملا نامعلوم و نامشخص به لحاظ اخلاقی قابل پذیرش است؟ و اگر سفینه این افراد در سوی دیگر مریخ و دور از پایگاه تعبیه شده توسط ربات ها، فرود آمد تکلیف مسافران چه خواهد بود؟ اگر این پروژه در نهایت به حفظ نسل بشر می اندیشد آیا چهار انسان مسافر به مریخ قادر به تولید مثل خواهند بود؟ و سوالات بی شمار دیگری که کماکان بی پاسخ مانده اند.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
ثبت نظر