روایت بازیکنان سوئد از حق حضور زنان ایرانی در ورزشگاه

۳۵ هزار نفر بلیت بازی دوستانه ایران و سوئد را خریدند. به گواه تصاویری که از استادیوم فرندز آرنای استکهلم منتشر شد، بیشترشان ایرانی بودند. نتیجه سه بر یک به سود سوئد چیزی نبود که هزاران ایرانی مشتاق در استادیوم انتظارش را داشته باشند. اما برای آنها که از شهرهای مختلف سوئد یا حتی کشورهای همسایه آمده بودند، این مسابقه یک جشن ملی بود؛ جشنی با حضور تیم وطن ایران به میزبانی وطن دوم‌شان سوئد.

این حجم حضور ایرانی‌ها برای میزبان باورکردنی نبود؛ حتی زلاتان ابراهیموویچ، کاپیتان تیم ملی سوئد هم نتوانست این حضور را نادیده بگیرد و پس از بازی به رسانه‌های سوئد گفت که حضور ایرانی‌ها «افسانه‌ای» بوده است.

سه شنبه ۳۱ مارس، تیم ملی ایران بازی دوستانه با تیم ملی فوتبال سوئد را واگذار کرد اما ایرانیانی که برای تماشای بازی رفته بودند، استادیوم را با شادی ترک کردند. روزنامه‌های سوئد نوشتند که درگیری و آشوبی دیده نشده، هرچند گروهی در شبکه‌های اجتماعی به اینکه تلویزیون سوئد تصاویر تماشاگران را نشان نمی‌داد، معترض بودند.

اما در حالی که نخستین بلیت‌های این بازی شش ماه پیش فروخته شده بود، برگزار شدن یا نشدنش با توجه به نحوه حضور تیم ملی فوتبال ایران در کشور میهمان و موضع گیری‌ها و سیاست‌های تبعیض‌آمیز دولت ایران در رابطه با حضور زنان در ورزشگاه‌ها، موضوع سخن رسانه‌های سوئد و جامعه ایرانیان مقیم سوئد بود.

مدتی قبل امینه کاکاباوه، نماینده پارلمان از حزب چپ سوئد، در مطلبی که در روزنامه افتون بلادت منتشر شد، با اشاره به نقض حقوق بشر و به ویژه حقوق زنان توسط حکومت ایران از رئیس فدراسیون فوتبال سوئد خواسته بود که مسابقه فوتبال میان تیم‌های ملی ایران و سوئد را لغو کند. این اعتراض هرچند موافقانی داشت اما در نهایت همه با آنها موافق نبودند.

بسیاری در شبکه‌های مجازی و روزنامه‌ها از خاصیت فوتبال نوشتند و از فرصتی که برای طرح مطالبه می‌دهد.

با نزدیک‌تر شدن به زمان برگزاری مسابقه،‌ مهم‌ترین مطالبه تماشاگران ایرانی که از سوی گروهی از فعالان زنان هدایت می‌شد، مشخص شد: حق ورود زنان ایرانی به استادیوم.

تعداد زیادی از زنان ایرانی ساکن خارج از ایران سعی کردند در حمایت از زنان ایرانی که امکان حضور در استادیوم‌ها را ندارند به تماشای این بازی بروند. آنها خود را نماینده زنانی اعلام کردند که از شرکت در یک جشن ملی محرومند.

به دنبال مطرح شدن این خواسته هزاران جلیقه با نوشته‌ «بگذارید بانوان ایرانی هم به ورزشگاه‌ها بروند»، بین تماشاگران پخش شد که یک دندنپزشک ایرانی مقیم بلژیک آنها را با خود به سوئد آورده بود.

دریا صفایی، فعالی که از زمان ممنوعیت ورود زنان به استادیوم والیبال در زمان برگزاری لیگ جهانی والیبال فعالیت خود را آغاز کرده، این بار هم با همان شعار به میان تماشاگران رفت و در جریان مسابقه، بسیاری جلیقه‌های سفیدی را پوشیدند که این مطالبه زنان ایرانی بر آن نقش بسته بود.

در حالی که بنا برگزارش‌های منتشر شده در روزنامه‌های سوئد، مدیران فدراسیون فوتبال٬ ملی پوشان ایران را از در پشتی فرودگاه خارج کردند و با محافظت شدید جلوی دیدار آن‌ها را با طرفداران و خبرنگاران گرفتند. آنها حتی از بازیکنان خواستند که از شبکه‌های اجتماعی استفاده نکنند و در مجامع عمومی حاضر نشوند.

از سوی دیگر اما، بازیکنان تیم سوئد، درباره تبعیض علیه زنان در تماشای فوتبال اظهارنظر کردند.

روزنامه سوئدی آقتون بلادت یک روز پیش از این بازی دوستانه، در گفت‌وگویی با مربی و ورزشکاران تیم ملی فوتبال سوئد، نظر آن‌ها را در مورد سیاست‌های ورزشی تبعیض‌آمیز دولت ایران پرسید.

اریک هارمن، سرمربی تیم ملی سوئد، به سوالات این روزنامه درباره حکومت ایران و سیاست تبعیضی برای زنان، ممانعت از حضورشان در استادیوم‌های ورزشی و فشارهایی که بر فعالان سیاسی وجود دارد پاسخ نداد، اما دیگر بازیکنان تیم درباره سیاست‌های ایران اظهارنظر کردند. اریک یوهانسون، هافبک دفاعی تیم ملی سوئد گفت: «این تبعیض و سرکوب‌ها علیه زنان تاسف بار است و باید از آن فاصله گرفت». او در پاسخ به این سوال که آیا بیان و پررنگ کردن این مسئله اهمیت دارد یا نه گفته: «بله مسلماً! این واقعیت نفرت انگیزی است.»

آندرش گرانکویست، بازیکن دیگر سوئدی هم گفت: «واضح است که ما باید در مقابل چنین تبعیضی بایستیم و نظر خود را بیان کنیم. من فکر می‌کنم اینکه در سال ٢٠١۵ در آن کشور زنان نمی‌توانند برای دیدن فوتبال به استادیوم بروند و برای چنین مساله ساده‌ای تحت فشار هستند، غیرقابل باور و ناراحت کننده است و این مهم است که ما از آن‌ها حمایت کنیم.»

ایزاک کیسه تلین، مهاجم تیم سوئد هم گفت: «من به اینکه همه حقوق برابر داشته باشند عادت کرده‌ام. همه می‌توانند فوتبال تماشا کنند؛ زنان و نژادهای مختلف! اینکه اینطور نیست خیلی عجیب است.«

این واکنش‌ها البته از چشم رسانه‌های ایران به دور نماند و برخی آن را «حمله همه جانبه رسانه‌های سوئد علیه ایران» خواندند.

خداحافظی کیروش و نیکونام

اما مطالبات زنان ایرانی برای حضور در استادیوم تنها مطالبه تماشاگران نبود. در حالی که پرچم‌های هفت رنگ به نشانه حقوق همجنسگرایان و دگرباشان جنسی در میان تماشاگران بلند شده بود، عده‌ زیادی هم خواهان باقی ماندن کارلوس کیروش مربی پرتغالی تیم ملی فوتبال ایران بودند.

کی‌روش اما یک روز قبل از مسابقه در یک گفت‌وگوی اختصاصی با بخش فارسی رادیو سوئد گفت که در بازی دوستانه‌ ایران مقابل سوئد، برای آخرین بار برروی نیمکت تیم ملی ایران می‌نشیند. او تاکید کرد استعفا نداده، اما با مسئولان تازه فدراسیون فوتبال ایران به توافق نرسیده است.

هیجان مسابقه دوستانه ایران و سوئد با خداحافظی جواد نکونام کاپیتان تیم ملی از فوتبال، تلخ شد. جوادنکونام که کیروش او را بهترین کاپیتان دوران مربیگری خود نامید که حتی بالاتر از بازیکنانی مانند دونادونی، رائول، کین و رونالدو می‌ایستد، در هتل محل اقامت تیم ملی، از فوتبال ایران خداحافظی کرد، در حالی که بسیاری از تماشاگرانی که خود را برای مسابقه به استکهلم رسانده بودند، هنوز به خانه نرسیده بودند.