زهره عرفانیان؛راننده اتوبوسی که هم جاده‌ها را پشت‌ سر می‌گذارد،هم مخالفان کار زنان را

استان وایر: با وجود تداوم سیاست های رسمی برای کاهش مشارکت زنان در فعالیت های اجتماعی و اقتصادی، بسیاری از زنان در شهرها و استان های مختلف ایران به فعالیت های اجتماعی خود ادامه دهند، زهره عرفانیان که راننده اتوبوس لنگرود به اصفهان است یکی از همین زنان است که هم جاده ها را پشت سر می گذارد،هم مخالفان فعالیت اجتماعی و کار زنان را.

ایسنای گیلان ضمن انتشار گفت و گویی با زهره عرفانیان نوشته است که او " فارغ التحصیل لیسانس رشته الهیات است و مدتی هم به عنوان دبیر تدریس کرد، دو فرزند دختر دارد که یکی دارای مدرک دکتری بیومکانیک و یکی کارشناسی ارشد عمران است و همسرش هم شغل آزاد دارد."

زهره عرفانیان درباره اینکه چگونه اقدام به گرفتن گواهینامه پایه یک کرده و به رانندگی اتوبوس مشغول شده نیز گفته است: "حدود 10 سالی است که گواهینامه پایه یک گرفتم و گرفتن پایه یک هم از یک شوخی با همسرم نشات می‌گیرد که او می‌گفت خانم‌ها نمی‌توانند به راحتی گواهینامه پایه یک بگیرند، من گفتم من می‌توانم و خلاصه هم موفق شدم."

او می گوید: "به طور جدی دو سالی است که با اتوبوس رانندگی را آغاز کرده ام و چون دخترم و همسرش ساکن اصفهان هستند بیشتر برای دیدن دخترم خط شمال – اصفهان و همچنین لنگرود به تهران کار می کنم" و هرچند "خودم اتوبوس ندارم و به دلیل علاقه ای که دارم با دیگر رانندگان کار می کنم که البته تعجب مردم را در پی دارد."

زهره عرفانیان درخصوص برخورد مردم هم می گوید: "یک بار که به عنوان راننده نشستم یک خانم سن بالایی جیغ و داد کرد که این ما را به کشتن می دهد، از آن پس همیشه سعی می کنم که بعنوان راننده دوم بنشینم؛ اغلب مسافران از این استقبال می کنند و از من سوال می کنند که چگونه می توانند گواهینامه پایه یک بگیرند."

او می گوید که "وقتی 10 سال پیش برای گرفتن گواهینامه مراجعه کردم، پذیرش این موضوع که خانمی برای اخذ گواهی پایه سک مراجعه کند برای مسئولان عجیب و باور نکردنی بود" اما حالا "این فرهنگ به خوبی جا افتاده است و حتی در مسیر سفرهایم یک سرهنگ محترم هست که همیشه تحسینم می‌کند."

زهره عرفانیان با اشاره به مخالفت ها و دشواری های کار خود، می گوید:"حداکثر سرعت مجاز برای اتوبوس 110 کیلومتر بر ساعت است، یادم است اوایل که با راننده‌ای همکاری می‌کردم وقتی اولین بار پشت فرمان نشستم و با سرعت مجاز در حال رانندگی بودم این سرعت از نظر ایشان زیاد به نظر می‌رسید و می‌گفت خانم را چه به رانندگی، برو به قرمه‌سبزی پختنت برس."

این زن که راننده اتوبس خط شمال به اصفهان است با اشاره به اینکه "به‌هرحال بعضی می‌پذیرند و بعضی نمی‌پذیرند و دیدگاه‌ها متفاوت است"، می گوید:گ البته از آن دسته از همکارانی که ما را می‌پذیرند تشکر می‌کنم و از افرادی هم که برخورد بدی دارند اصلا ناراحت نمی‌شوم."

زهره عرفانیان ضمن نقل خاطره‌ای می گوید: "یک روز صبح از اصفهان حرکت کردم و به تونل منجیل رسیده بودم که یک پرشیا وقتی دید راننده خانم پشت فرمان نشسته شروع به اذیت کردن کرد از تونل که بیرون آمدیم سریع بدون اصلاح مسیر به محض اینکه اتوبوس را رد کرد زود پیچید جلوی اتوبوس و منم سریع از ترمز اضطراری استفاده کردم، اما باز برخورد صورت گرفت و من مقصر شدم و جریمه هم به پای خودم بود."

او با بیان اینکه رانندگی اگرچه شغل شیرینی است اما سختی خودش را دارد، می گوید: "هنوز استراحتگاهی برای راننده خانم در ترمینال وجود ندارد" و یکی از مشکلات دیگر بیمه است که "ماهیانه 110 هزار تومان پرداخت می‌کنیم اما رانندگی جزء مشاغل سخت محسوب نمی‌شود" در صورتی که "در سایر کشورها رانندگی نیز جزء مشاغل سخت محسوب می‌شود."

ایسنای گیلان درباره "مدیریت خانه" هم از قول زهره عرفانیان نوشته است: "از بابت پخت و پز خیالم به سبب وجود دخترم راحت است بعضی وقت ها هم غذا را آماده می کنم و می‌روم"، ضمن اینکه "مشوق اصلی من در کارم همسر و فرزندانم هستند و با حمایت‌های آن ها توانستم تا این حد در این کار موفق باشم."