لباس ها را آماده کنید، دیوار مهربانی در نزدیکی شماست

فیس بوک، تلگرام و اینستاگرام پر شده از عکس های دیوارها؛ دیوار‌هایی که این بار هیچ ربطی به جدایی و فاصله ندارند و اسم‌شان «مهربانی» است. همه چیز از تصویر یک دیوار آبی رنگ و چوب لباسی‌هایی با لباس های آویزان روی دیواری شروع شد که روی آن نوشته بود: «نیاز نداری بذار، نیاز داری بردار.»

مردم لباس‌های بدون استفاده خود را روی چوب رختی‌ها آویزان می‌کنند و نیازمندان بدون هیچ واسطه‌ای، آن چه را نیاز دارند و به دردشان می‌خورد، برمی‌دارند و می‌روند. اسمش «دیوار مهربانی» است.

اولین تصاویری که از دیوار مهربانی در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک گذاشته شد، مربوط به خیابان «قدم‌گاه» شهر شیراز است. چند دختر و پسر جوان زنگ خانه‌ای را می‌زنند و از صاحب خانه اجازه می‌گیرند که از قسمتی از دیوار خانه‌ آن ها استفاده کنند.
ایده آن ها، صاحب خانه را جذب می‌کند و این جوانان دست به کار می‌شوند، دیوارها را رنگ و چند چوب لباسی نصب می‌کنند و جملاتی کوتاه و ساده روی دیوار می‌نویسند. طرح‌شان خیلی زود با استقبال رو به رو می‌شود و چوب رختی‌ها پر از لباس می‌شوند.

جوانانی که این ایده را عملی کرده‌اند، خودشان را معرفی نکرده‌اند. صاحب خانه به خبرگزاری «مهر» گفته است: «این جوانان نا‌شناس و البته خَیِر به هیچ ارگان و خیریه‌ای وابسته نبودند اما گفتند که قصد دارند تعدادی دیگر از دیواهای شهر را نیز این‌گونه طراحی کنند.»

روزنامه «همشهری» گزارش داده که قبل از جوانان شیرازی، مردی در بلوار «سجاد» مشهد، یکی از ثروتمندنشین‌ترین محله‌های این شهر، دیوار خانه خودش را به این کار اختصاص داده است. این مرد هم حاضر نشده خودش را معرفی کند اما درباره شکل‌گیری این ایده در ذهنش می‌گوید: «چندتا ايده شبيه به اين را در اينترنت ديده بودم. در استراليا مردم در يك روز مشخص وسايلی را كه نياز نداشتند، پشت در می‌گذاشتند، بادبادكی بزرگ هم هوا می‌كردند تا مردم شهر بفهمند در آن خانه دارد كار خير انجام می‌شود. در اروپا البته شبیه این طرح فراوان به چشم می‌خورد. کانتین‌های بزرگ فلزی شبیه جایگاه‌های زباله در هر محله وجود دارد تا ساکنان محل لباس‌ها و کفش‌های اضافی‌ خود را در آن بریزند. در شهرهای بزرگ، هر چند وقت یک بار، به ویژه در روزهای سرد سال در میدان‌های اصلی شهر بساط سوپ داغ و نان تازه برای بی‌خانمان‌ها برپا است.»

اولین روزی که این مرد مشهدی لباس‌ها را روی چوب رختی دیوار می‌گذارد، با خودش فکر می‌کند شاید یک نفر سر برسد و همه لباس‌ها را با خود ببرد: «اين اتفاق نيفتاد. من به چشم خودم ديدم كه يك نفر دو دست كت و شلوار كاور كشيده و تقريبا نو را به اين جالباسی آويزان كرد. كت‌وشلوارها را از خشك شویی آورده بود. چند دقیقه بعد شخص دیگری آمد از روی دیوار چند لباس بچه گانه برداشت و رفت؛ يعنی اصلا به كت و شلوارها دست نزد.»

صاحب خانه شیرازی هم به همین موضوع اشاره می‌کند و می‌گوید: «طی چند روز گذشته این حرکت با استقبال گروه‌های مختلف مردمی مواجه شده و نکته جالب این جا است کسانی‌که لباس می‌گذارند، به تعداد زیاد و کسانی‌که نیاز دارند، فقط یک دست لباس برمی دارند.»

برای لباس های اهدایی چند شرط کوچک گذاشته اند؛ لباس‌ها نو و یا در حد نو باشند، شسته شده و اتو کشیده باشند، نگذارید لباس‌ها روی زمین بیافتند، اگر جالباسی پر بود، لباس‌ها را بعدا بیاورید و لباس‌ها را کم کم بگذارید.

«امین» در نزدیکی دیوار مهربانی اصفهان زندگی می‌کند. او به «ایران وایر» می‌گوید: «من چند دست لباس داشتم که برایم کوچک شده بود، وقتی عکس این دیوارها را در اینستاگرام دیدم، از این ایده خوشم آمد. ما همیشه لباس‌ها یا وسایل‌مان را به اشخاصی که قبول شان داریم، می‌دهیم تا به دست نیازمندان برسانند اما این بار نیاز به هیچ واسطه‌ای نیست؛ ما لباس ها را می‌گذاریم و آن‌ها که نیاز دارند، برمی‌دارند.»

امین به موضوع جالبی اشاره می‌کند: «کسانی که لباس می‌آورند، صبح‌ها می آیند اما آن ها که می خواهند بردارند، انگار در روشنایی روز خیلی رویشان نمی‌شود یا شاید می‌ترسند که آشنایی آن ها را بشناسد، به همین دلیل غروب که هوا تاریک می‌شود، می‌آیند.»

از انتشار اولین تصاویر دیوار مهربانی زمان زیادی نگذشته است؛ حدود دوهفته. اما حالا شهرهای زیادی دیوار مهربانی دارند؛ از اصفهان و ساری و رشت گرفته تا شاهرود و مشهد و کرمانشاه و شوش. هر روز به تعداد شهرها اضافه می‌شود و خبرگزاری‌ها و روزنامه‌ها گزارش افتتاح دیوارها را می‌دهند. دیوارهای رنگی، آجری یا سیمانی، بلند یا کوتاه، هیچ فرقی نمی‌کند، روی این دیوارها مهربانی می‌گذارند. شاید همین روزها در شهر شما هم دیوار مهربانی متولد شود، لباس هایتان را آماده کنید.