روابط عمومی تلویزیون دولتی جمهوری اسلامی روزهای پرمشغله‌ای را از سر می‌گذراند. داود نعمتی انارکی، مدیر روابط عمومی صدا و سیما اعلام کرده است که خبر منع حضور مجریان تلویزیون دولتی و هنرمندان شناخته‌شده در شبکه‌های اجتماعی صحت ندارد.
انارکی به خبرگزاری‌ها از جمله به خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) گفته است: «هیچ‌گونه بخشنامه‌ای در این‌باره توسط رسانه ملی صادر نشده است.»
۱۳ تیر ماه خبر رسید که برنامه‌سازان صدا و سیما را از روخوانی کتاب «صلح امام حسن» نوشته شیخ راضی آل‌یاسین و به ترجمه آیت‌الله علی خامنه‌ای منع کرده‌اند. انتقادات که بالا گرفت، داود نعمتی انارکی، مدیر روابط عمومی صدا و سیما این خبر را هم تکذیب کرد.
زندگی شخصی و جلوه عمومی
ظاهراً شکافی بین درون و بیرون از حاکمیت وجود دارد. حضور چهره‌های سرشناس در شبکه‌های اجتماعی گاهی این شکاف و دوگانگی بین درون و بیرون را آشکار می‌کند. در این موارد زندگی شخصی آن‌ها با جلوه عمومی‌شان سازگار نیست.
برای مثال امیر حسین مدرس، مجری برنامه‌های مذهبی تلویزیون دولتی ایران و بازیگر فیلم‌های تبلیغی مثل یوسف پیامبر در آذر ماه ۹۲ عکسی از خودش و همسرش در شبکه فیسبوک منتشر کرد. همسر او در این عکس با آرایش غلیظ و موهای خرمایی که از زیر روسری رنگی روی پیشانی‌اش ریخته بود دیده می‌شد. این تصویر اصول‌گرایان و دلواپسان و آمران به معروف و ناهیان از منکر را برآشفت. مدرس کارش را با مداحی شروع کرده و آلبوم «خورشید» او مضمون عاشورایی دارد. به خاطر این عکس، رسانه‌های ارزشی به طور زنجیره‌ای این پرسش را در میان آورده بودند: چگونه ممکن است زن یک مداح که حالا مجری سرشناس برنامه‌های مذهبی‌ست، بدحجاب باشد؟
مشکل بزرگی که شبکه‌های اجتماعی برای مجریان تلویزیونی و گروهی از هنرمندان سرشناسی که در ایران کار می‌کنند ایجاد کرده این است که «اندرونی» آنان را «بیرونی» می‌کند و آن جلوه رسمی «بیرونی» را که حاصل تبلیغات و اندرزهای ایدئولوژیک حاکمیت است، مخدوش جلوه می‌دهد. بخشنامه صدا و سیما مبنی بر منع حضور چهره‌های شناخته‌شده در شبکه‌های اجتماعی، تلاشی‌ست برای ترمیم این شکاف و این دوگانگی رفتاری که ریشه آن را باید در همان تعالیم و دستورهای ایدئولوژیک جست.
استفاده از رسانه‌ها برای ترمیم شکاف‌ها
هرگاه شبکه‌های اجتماعی در جهت تعالیم و دستورهای ایدئولوژیک مورد وثوق حاکمیت عمل کنند، نه تنها نکوهش نمی‌شوند، بلکه آن عکس‌ها و تصاویر و متن‌ها هم به طور زنجیره‌ای در سایت‌ها و خبرگزاری‌ها انبوه‌سازی می‌شوند. برای مثال می‌توان از سفر خبرساز آزاده نامداری، مجری مشهور تلویزیون دولتی ایران به مکه یاد کرد.
خرداد ماه سال جاری این مجری پرحاشیه تلویزیون دولتی ایران عکسی از خودش در سفر به مکه منتشر کرد. در این عکس او همراه با محمد صوفی گلاره عباسی ، اندیشه فولادوند ، احسان نیلی فاضل نظری و هومن حاجی عبدالهی و چند نفر دیگر در لباس احرام دیده می‌شود.
پیش از آن، عکس بی حجاب آزاده نامداری در اینستاگرام خبرساز و برای او دردسرساز شده بود و قبل از آن هم جدایی او از فرزاد حسنی، باز هم در اینستاگرام بازتاب رسانه‌ای عحیب و گسترده‌ای پیدا کرد و این دو چهره نام‌آشنا را به واکنش‌هایی که آن‌ها هم خبرساز بودند واداشت.
می‌توان گفت اصولاً هرگاه چهره‌ای که تلویزیون دولتی جمهوری اسلامی تولید می‌کند، در شبکه‌های اجتماعی خدشه‌دار شود، ناآرامی و هیجان رسانه‌ای گسترده‌ای به وجود می‌آید. هرگاه آن جهره رسمیت‌یافته در شبکه‌های اجتماعی بازتولید شود، این ناآرامی و اغتشاش به سوی آرامش و یکپارچگی میل می‌کند.
ریاکاری اجباری در رسانه‌ها
در سال ۱۳۹۱ هم یکی از مجریان مشهور تلویزیون دولتی ایران که نام او فاش نشد، به اتهام «زنای به عنف و با اکراه» که یعنی تجاوز جنسی به حکم دادگاه کیفری تهران به ۸۰ ضربه شلاق محکوم شد.
دوگانگی‌ای که حاکمیت در همه این سال‌ها به هنرمندان و مجریان بااستعداد ایرانی تحمیل کرده است، گاهی به مهاجرت آنان از ایران می‌انجامد.
مهاجرت گیتی خامنه، مجری سرشناس برنامه‌های کودک در سال ۱۳۷۳ به آمریکا یا مهاجرت فرشید منافی، مجری برنامه‌های پرمخاظب رادیو پیام، رادیو جوان و رادیو فرهنگ و ادامه فعالیتش در رادیو فردا در پراگ از نمونه‌های مشهور مهاجرت مجریان بااستعداد در ایران است.
منافی در گفت‌و‌گویی که روزنامه اعتماد پیش از مهاجرت او با او انجام داده بود، به دوگانگی تحمیل شده به مجریان صدا و سیما اشاره می‌کند و می‌گوید: « برنامه‌سازها و مجری‌ها حتی با خودشان هم صادق نیستند و گاهی هم اصلاً متوجه این صداقت نداشتن نمی‌شوند. در نهایت متوجه می‌شوی به یک انسان مکانیکی تبدیل شده که عادت کرده کاری را انجام بدهی یا برنامه‌ای را داشته باشی که عرف است یا کاراکتر فلان مجری موفق را الگوبرداری کنی اما من سعی کردم خودم باشم. من خودم را زندگی کردم و حتی در اجرا هم خودم هستم.»
شبکه‌های اجتماعی فرصتی فراهم آورده‌اند برای اینکه انسان‌ها بتوانند با خودشان صادق باشند. ظاهراً گاهی صداقت با خود در تقابل با سیاست‌های رسانه‌ای رادیو و تلویزیون دولتی ایران قرار می‌گیرد. در این میان برای مجریان تلویزیون دولتی ایران فقط یک راه باقی می‌ماند: یا به آنچه که ترویج می‌دهند عمل کنند و یا اینکه از شبکه‌های اجتماعی صرف‌نظر کنند. بخشنامه صدا و سیما ناظر به این معناست.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
ثبت نظر